Rust & Reflectie in de natuur

Lieve natuurliefhebber, lief mens,

Als je om je heen kijkt zie je voortdurend een proces van ontstaan, groeien, bloeien en weer vergaan. Bomen staan symbool voor het contact tussen hemel en aarde, door de wortels die diep in de aarde geworteld zijn en de richting de hemel reikende takken, waar we veel lessen in kunnen zien. Het laten vallen van bladeren om de herfststormen beter te kunnen trotseren, is een signaal dat we beter kunnen loslaten wat ons niet langer dient (slechte gewoonten, of teveel energie kostende relaties). In de winter gaan bomen, planten en dieren min of meer in een winterslaap en deze weerspiegeling in de natuur staat symbool voor onze tijd voor rust en reflectie.

Net als de natuur hebben wij een eeuwige cyclus van groei en vernieuwing, steeds opnieuw. Op dit moment is het winter, begonnen op de kortste dag van het jaar en begin februari is het meteorologisch volop winter. Juist in februari, maar ook in maart kunnen we nog sneeuw en bevroren wateren verwachten.

De winter kunnen we, net als sommige dieren en planten in de natuur, gebruiken om een winterslaap te houden. Wellicht niet letterlijk, omdat je niet alle afspraken en verplichtingen naast je neer kan leggen. Bedoel het meer symbolisch om de wijze wintertijd te gebruiken om te rusten, vertragen, reflecteren, contempleren en voor te bereiden op de lente. Net als de natuur hebben we allemaal een tijd van rust, reflectie en contemplatie nodig, voor een inkeer naar gedachten en emoties. Als je je gedachten laat meanderen door de ervaringen van het afgelopen jaar, bewust kiest waarvoor je dankbaar bent en welke gedachten, zorgen, emoties, oude gewoonten en relaties je los kan laten (choose to let go), genietend van de stilte, maak je ruimte voor vernieuwing waar persoonlijke groei en nieuwe kansen ontstaan. Wat zijn je beperkende gedachten? Laat ze vallen als sneeuwvlokjes. Hoor het zachtjes fluisteren van je ziel resoneren als je naar een donkere hemel kijkt en zie de donkere wintertijd als een uitdaging. Zonder de donkerte zouden we de mooie sterren en de maan niet kunnen zien. En wat is de dageraad mooi bij volle maan met een reflectie in de zee. 

Rust. Zo’n prettig gevoel, maar het is een kunst om de innerlijke rust die je op je meditatie krukje of kussen kan ervaren ook te blijven voelen als je geconfronteerd wordt met de dagelijkse uitdagingen van het gewone leven. Dat realiseerde ik me in 2009 bij thuiskomst na een retraite in een voormalig klooster nabij Venlo. Hoe bewust ik me ook ben van allerlei processen, het blijft lastig om bepaalde emoties te temperen. Dat vind ik helemaal niet erg als ik me heel gelukkig, blij en enthousiast voel. Dat voelt dan heel intens, als in extase. 

The happiest people don’t have the best of everything, they just make the best of everything.

Maar zo sterk als mijn positieve gevoelens kunnen zijn, zo kan de pendel ook ineens volledig naar de andere kant vloeien. Het lijkt soms wel of ik plots in een furie kan veranderen, als mijn irritatiespier wordt overprikkeld doordat ik te weinig tijd voor rust en reflectie heb gekregen. Alsof een waakvlam opeens heftig gaat branden en zich niet laat blussen. Juist op die momenten helpen de bekende ‘even tot 10 tellen’, ‘3x diep in- en uitademen’, maar het is lastig om juist dan de benodigde instrumenten uit je koffer te pakken. Soms ben je er niet zo bewust van en ga je teveel op in een emotie. Je wordt dan de emotie in plaats van dat je een emotie hebt. Het streven is om de emotie te aanschouwen, gewaar te worden, te benoemen en er te laten zijn, zonder er volledig in op te gaan en onbelangrijke zaken tot een ruzie te laten uitmonden. Bij mij werkt een wandeling in stilte in  de natuur nog het beste om weer rust te vinden en te kunnen reflecteren.

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik me aan het verdiepen ben in de Oude Natuurreligie. Dan denk je misschien dat ik een heks ben en daar voel ik me ook verwant mee, als ik de boeken van Susan Smit en Lunadea lees, maar het heeft nog zo’n negatieve klank door de eeuwenlange stigmatisering. Daarom noem ik het liever een spiritueel pad, dat ik wil bewandelen in en met de natuur. 

Op basis van mythen van oude culturen weten we dat er een tijd is geweest, heel lang geleden, dat de Godin en daarmee vrouwelijke vaardigheden, wijsheid en inzichten werden vereerd en bevorderd. Vrouwen waren kruidengenezers en gebruikten alles uit de natuur om het welzijn te vergroten, ze hielpen bij het ter wereld komen van baby’s, bij het verzachten van leed tijdens ziekte en bij het overlijden van mensen. Aan wijze vrouwen werd raad gevraagd en zij hadden een belangrijke positie in de maatschappij waar verbinding cruciaal was. Deze Oude tijd, waarin het vrouwelijke de overhand had, lag al geruime tijd achter ons, toen het patriarchaat de vrouwenvervolging begon. Als je je verdiept in de achtergronden van de heksenjacht, dan realiseer je je dat er geen sprake was van gemene, lelijke vrouwen met wratten op de neus, vliegend op een bezemsteel, die stiekem nare plannen beraamden om kinderen te ontvoeren of mensen te vervloeken (met bv een slechte oogst als gevolg), maar om mondige vrouwen, wijze vrouwen, vroedvrouwen, alleenstaande, verkrachte vrouwen die uit de weg moesten worden geruimd. Het is tijd voor een transformatie en een herleving van de Godin. Laten wij de opstandige en mondige vrouwen die allen onschuldig na gruwelijke martelingen op een verschrikkelijke wijze op de brandstapel zijn omgekomen, eren. Dit kan ieder op haar eigen manier doen zoals het goed voelt (Do what Feels Good). De vrouwelijke kracht mag weer gekoesterd worden, dus laten we deze bij elkaar stimuleren en waarderen. Als we het vrouwelijke kunnen terug vinden, kunnen we de wereld, en onszelf, transformeren. 

In de natuur is het heel gebruikelijk dat vrouwtjes een leidende rol hebben. Bij talloze soorten zoals de olifanten, bonobo’s, meerkatten, walvissen en orka’s, hebben vrouwtjes niet alleen een verzorgende, maar ook een leidende rol. Bij de essentie van de vrouwelijke energie hoort het onderhouden van vitale, complexe relaties die essentieel zijn voor een voorspoedig leven. Zelfs bij soorten waarbij de mannetjes groter zijn, zoals chimpansees, gorilla’s, leeuwen en wolven, zijn het vaak de vrouwtjes die de dienst uit maken bij belangrijke beslissingen. Leidende vrouwtjes zijn fysiek behoorlijk sterk, maar het vrouwelijk leiderschap komt vooral voort uit hun vaardigheid om coalities te smeden. Vrouwelijke wijsheid en gevoel voor relaties, zijn een cruciaal element om te kunnen overleven. Dit geldt voor hyena’s, olifanten, maar ook voor mensen. Ook de mannelijke energie speelt een belangrijke rol in de natuur. 

Het leven in de natuur en in onze wereld gedijt het beste als het mannelijke en vrouwelijke in evenwicht en harmonie samenwerken. Wij mensen hebben allemaal in meer of mindere mate mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten, zoals mooi verbeeld in het symbool van Yin en Yang voor de kosmische dualiteit. Alle aspecten van het leven en het universum (Tao of Dao) zijn doordrongen van complementaire krachten in vrouwelijke Yin (volle maan, donker, passief/ontspanning, rust, aarde, koude, noorden, water) en mannelijke Yang (zon, licht, actief, hemel, warmte, zuiden, droogte,  vuur). De natuur toont ons dat het voor een (mentaal) gezond en stressbestendig leven (innerlijk en uiterlijk) wezenlijk is om het vrouwelijke te zien als een gelijkwaardige partner van het mannelijke. De schoonheid van de natuur kan je betoveren zodat je uit een vicieuze cirkel van ‘streven naar’, ‘verantwoordelijk voelen voor’, ‘geen regie hebben over eigen leven’, ‘bang zijn voor’ of waar jouw brein zich ook onledig mee kan houden, te geraken. Het enige dat je hoeft te doen is de natuur opzoeken, vertragen, ademhalen en je gedachten tot rust brengen door de omgeving aandachtig op te nemen met al je zintuigen (zie volgende blog). 

Als natuurcoach kan ik je begeleiden om bij een wandelsessie het eenheidsbewustzijn gewaar te worden, dat gepaard gaat met universele kwaliteiten als liefde, vreugde en energie. Dat kan een groot effect hebben op hoe je in de wereld staat en hoe jij je verhoudt tot alle dilemma’s die op je pad verschijnen. 

Ga je mee wandelen in de natuur om ‘tot rust te komen en te reflecteren’, ‘te voelen wat je los kan laten?’, of ‘ervaren hoe je in je kracht staat en de regie weer kan pakken’, of je ‘innerlijke kompas (gevoel, hart) weer te vinden?'

💚🌲🌳

Kom wandelen met natuurcoach Irene de Heer 

&

Laat je inspireren keer op keer 

🌳🌲💚

Ja, ik ga mee wandelen